Historia

TUTAJ obszerna galeria zdjęć archiwalnych.

• Początki - awans rok po roku

LZS Kłyżów okresowo istniał prawdopodobnie już wcześniej ale obecny klub powstał jako LZS Olszowiec

a głównym inicjatorem jego założenia i pierwszym prezesem był Michał Butryn, który występował także na boisku.

Jesienią 1975r. roku drużyna przystąpiła do rozgrywek w C klasie a premierowym meczem było spotkanie z Kopkami rozegrane 24 sierpnia 1975r. (3:2 dla Olszowca). Mecze w pierwszym sezonie rozgrywane były w Pysznicy a po kilku miesiącach zespół mógł świętować mistrzostwo i awans do klasy B. W drugim sezonie pogłębiły się problemy z boiskiem gdyż z powodów pozasportowych nie można już było grać w Pysznicy a obiekt w Kłyżowie nie był ukończony.

Jesień w roli gospodarza LZS Olszowiec rozgrywał w Pysznicy jednak wiosną gościł inne drużyny na obiekcie... Energetyka w Stalowej Woli. Nie przeszkodziło to w awansie o szczebel wyżej jako wicemistrzowi klasy B.Sezon w klasie A 1977/78 drużyna rozpoczęła na trzecim z kolei boisku tym razem w Kłyżowie.Jak się okazało klub zadomowił się już na nim na stałe. Inauguracja wypadła okazale bo drużyna z Węglina została pokonana w stosunku 8:1. Na finiszu rozgrywek LZS Olszowiec zajął drugie miejsce za LZS Skowierzyn i dostał szansę awansu poprzez baraż z LZS Sobów. Został on rozegrany na neutralnym stadionie Włókniarza Skopanie a zwycięstwo 2:1 oznaczało awans na do klasy wojewódzkiej która w podokręgu tarnobrzeskim była wówczas zapleczem III ligi !Ówczesny podział wyglądał tak: I liga - II liga - III liga - klasa wojewódzka - klasa A - Klasa B - klasa C.

fot.Początki piłki w Kłyżowie ale dachówek na budynku w tle już wiele musiano wymienić;)

_________________________________

Sukces osiągnięto zaledwie w 3 lata od powstania klubu który nie posiadał jeszcze budynku klubowego czy nawet prowizorycznych szatni za które musiały służyć budynki okolicznych mieszkańców. Wówczas w zespole grali zawodnicy z terenu gminy, głównie z Olszowca, Kłyżowa i Pysznicy. Funkcje aktywnych działaczy w klubie w pierwszych latach jego istnienia i w latach 80 pełnili m.innymi Bronisław Młynarski i Stefan Tkacz.

• Występy w klasie wojewódzkiej, mistrzostwo klasy okręgowej

W sezonie 1978/79 oprócz seniorów do rozgrywek zgłoszono drużyny: juniorów młodszych (klasa wojewódzka) juniorów starszych (klasa A) młodzików/trampkarzy (klasa wojewódzka). W tym sezonie w drużynie juniorów młodszych występował przyszły Marszałek Województwa Podkarpackiego Zygmunt Cholewiński. Pierwszy mecz w klasie wojewódzkiej rozegrany ze Świtem Ćmielów 20.08.1978 (godz 16.00) zakończył się bezbramkowym remisem. Na pierwsze zwycięstwo przyszło poczekać do 3 kolejki gdy drużyna Sparty Dwikozy poległa w Kłyżowie aż 0:7.
Te rozgrywki LZS Olszowiec zakończył na 10 miejscu a w lidze rywalizował m. innymi z Sokołem Nisko, Czarnymi Połaniec, Stalą II Stalowa Wola,Stalą Gorzyce,Wisła Sandomierz czy rudnickim Orłem.

Sezon 1979/80 to także występy w klasie wojewódzkiej.bezbramkowym remisem.Na pierwsze zwycięstwo przyszło poczekać do 3 kolejki gdy drużyna Sparty Dwikozy poległa w Kłyżowie aż 0:7. Te rozgrywki LZS Olszowiec zakończył na 10 miejscu a w lidze rywalizował m. innymi z Sokołem Nisko, Czarnymi Połaniec, Stalą II Stalowa Wola,Stalą Gorzyce,Wisła Sandomierz czy rudnickim Orłem. Sezon 1979/80 to także występy w klasie wojewódzkiej.

fot wyżej.LZS Olszowiec pod koniec lat 70-tych już na boisku w Kłyżowie. Stoją - Eugeniusz Butryn, Andrzej Cichoń, Józef Tofil, Józef Drąg, Józef Mazur, Tadeusz Galcak, Tadeusz Sobiło Niżej - Tadeusz Młynarski, Józef Gęśla, Jan Pliszka, Stanisław Butryn, prezes Michał Butryn

_________________________________

W sezonie 1980/81 doszło do jednej z licznych reorganizacji rozgrywek i za III liga znalazła się nowo utworzona klasa okręgowa która była odpowiednikiem obecnej 4 ligi. Znalazł się w niej LZS Olszowiec i rozgrywki zakończył na wysokim 4 miejscu pokonując m. innymi silne i renomowane wówczas w regionie zespoły: rezerwowy Stali. St. Wola (mistrz ligi-1:0), Sokół Nisko (2:0), Pogoń Staszów (1:0) Czarnych Połaniec (2:1),Metalowca Janów Lubelski (2:0 i 1:0) czy Wisły Sandomierz (2:1).

fot.Mecz LZS Olszowiec z rezerwami Stali Stalowa Wola. Początek lat 80.

_________________________________

Na początku lat 80-tych na stadionie w Kłyżowie wybudowano wreszcie budynek klubowy. W niższych klasach rozgrywkowych grał przez pewien czas zespół rezerw - Olszowiec II. Ponadto drużyna posiadała osobne drużyny juniorów starszych, juniorów młodszych oraz trampkarzy. W tamtych latach po stadionach wyróżniających się LZS turne odbywały drużyny z krajów socjalistycznych. Taki mecz, najprawdopodobniej z zespołem z Czechosłowacji odbył się i w Kłyżowie. W latach 80-tych doszło do kolejnych zmian w rozgrywkach i zespoły z województwa tarnobrzeskiego zaczęły grać w lidze międzyokręgowej. Tym samym klasa okręgowa przestała pełnić funkcję 4 ligi w regionie. W sezonie 1984/85 LZS Olszowiec wygrywa ligę okręgową wyprzedzając o 2 pkt. Pogoń Staszów i o 4 Świt Ćmielów a kolejny Sokół Nisko tracił już 7 pkt (w ówczesnym systemie punktacji przyznawano 2 oczka na zwycięstwo a nie 3 jak obecnie).

• Złota era klubu - Klasa międzyokręgowa

W klasie międzyokręgowej odpowiedniku późniejszej IV ligi piłkarze dojeżdżając na mecze musieli pokonywać znaczne odległości. Rywalizowali z drużynami z Rzeszowa, Mielca, Sędziszowa czy Łańcuta. Z początkiem występów w klasie międzyokręgowej w relacjach prasowych w miejsce dotychczasowego LZS pojawia się obecna nazwa klubu: "San" . Według ówczesnej praktyki nazwy własne posiadały głównie kluby miejskie a wśród zespołów wiejskich dodatkowe określenie oprócz standardowego LZS należało do rzadkości. Inauguracja w nowej lidze wprawdzie nie wypadła pomyślnie gdyż rezerwy Zelmeru Rzeszów zwyciężyły w Kłyżowie 1:0, ale w 3 kolejce to San wygrywając 2:1 w Rzeszowie ze Stala II odnosi historyczne zwycięstwo. W 4 kolejce po pokonaniu rezerw ekstraklasowej wówczas Stali Mielec San zajmował nawet 3 pozycję! Ostatecznie San pewnie utrzymał się w lidze M zajmując na koniec sezonu 10 miejsce ale pokonując m.innymi Unię Nowa Sarzyna która awansowała do 3 ligi. IV liga w której grały drużyny z woj.tarnobrzeskiego i rzeszowskiego gościła w Kłyżowie do roku 1987.

Stoją: M.Butryn, Cz.Mroczek, J.Siek, S.Prawica, R.Juda, R.Siek, G.Madej, R.Tofil, W.Bąk, J.Brak, T.Butryn. Drugi rząd: H.Kurzyna, K.Maślach, A.Drąg, J.Mazur, J.Sobiło, T.Nalepa, trener A.Górka

______________________________________

Połowa lat 80 to także sukcesy młodych zawodników. Sukcesy wręcz na skalę ogólnopolską bo tym było zakwalifikowanie się do finałów rozgrywek niezwykle wówczas popularnego programu telewizyjnego dla młodzieży "Piłkarska kadra czeka". W pokonanym polu drużyna że szkoły podstawowej w Kłyżowie pokonała zespoły z  miast wojewódzkich - wygrane z Chełmem 4:1, Lublinem 4:1 a wcześniej m.innymi z Niskiem 4:1, Stalową Wolą 2:1. Wyniki z tych turniejów tutaj .

fot.Sukcesy młodych zawodników w połowie lat 80.

• Lata 90: zmiana nazwy

W roku 1991 San zajął ostatnie miejsce w "okręgówce" i spadł do lasy "A". Drużyna o powrót walczyła do końca ostatecznie awansu jednak nie było, gdyż o jeden punkt lepsza była Sanna Zaklików i Alit Ożarów który wyprzedził naszą drużynę jedynie lepszym bilansem bramek. Ale co się odwlecze to nie uciecze. W kolejnym sezonie awans świętowano już na kilka kolejek przed końcem rozgrywek odnosząc po drodze najwyższe ze znanych ligowych zwycięstw - nad Zakrzowem 14:0. Sezon ten był też ostatnim w czasie którego używano nazwy San Olszowiec. Już w jego trakcie na koszulkach ufundowanych przez sympatyków drużyny przebywających na emigracji widniała nazwa San Kłyżów. Zmiana spowodowana była tym, że zarówno większość kadry jak i władz klubu stanowili mieszkańcy Kłyżowa gdzie drużyna grała już od kilkunastu lat. W tym okresie San nieźle zaprezentował się w Pucharze Polski, gdzie wyeliminował IV ligową Janowiankę i przegrał nieznacznie ze zdobywającą to trofeum przez kilka kolejnych lat Stalą Tłokami Gorzyce 0:1 (III liga).

Fot. "Puchar dla San Olszowiec - Kłyżów II miejsce w Klasie A 1992/93 oraz awans do klasy okręgowej. OZPN Tarnobrzeg"

fot.Tak świętowano awans do klasy okręgowej w 1993r: Jan Sobiło, Ryszard Siek, Grzegorz Madej, Piotr Warchoł, Grzegorz Siek, Józef Kuśmierczyk, Wiesław Cagara, Witold Pietorniec, Zbigniew CagaraNA DOLE - Czesław Mroczek, Tadeusz Drąg , Tomasz Ingram , Wiesław Maślach, Mieczysław Mroczek (biała koszulka), Artur Marchut, Bolesław Haliniak, do ogniska podrzuca ?

W latach 1994-96 San grał przeciętnie i maksimum możliwości były okolice środka tabeli. Okres lepszej gry przyszedł w sezonie 1996/97 co prawda rudna jesienna nie była udana ale wspaniała wiosenna seria 12 meczów bez porażki wywindowała zespół na 4 miejsce w tabeli. Czołowymi postaciami w tamtym okresie byli doświadczeni Grzegorz Madej i Ryszard Pazik a także Wiesław Maślach, Paweł Dziuba,Szymon Jarosz i pozyskany z Sokoła Nisko bardzo dobry bramkarz Grzegorz Całka.

Sezon 97/98 San rozpoczął w kratkę ale później było coraz lepiej. Sensacyjne zwycięstwo 4:1 w Staszowie na początku rundy rewanżowej i kilka kolejnych wygranych sprawiły, że strata kłyżowian do lidera była minimalna. Jednak budująca silną drużynę Pogoń Staszów (wkrótce znajdą sie w III lidze) wygrywała już wszystko i ostatecznie San powtórzył wynik z roku poprzedniego zajmując wysokie 4 miejsce. Sezon ten był ważny także z tego powodu, że w wyniku reformy spowodowanej nowym podziałem administracyjnym kraju do A klasy spadało aż 8 drużyn.

W sezonie 1998/99 do drużyn które pozostały w okręgówce dołączyli beniaminkowie z klasy "A" oraz większa niż zwykle liczba spadkowiczów z IV ligi. Rozgrywki były więc mocno obsadzone. San przez długi czas był zagrożony spadkiem jednak wspaniały finisz w którym odniesiono 7 zwycięstw w ostatnich 10 meczach wywindowały drużynę na 11 miejsce(wygrane w Turbi i nad mistrzem Wisłą Sandomierz).

Sezon 1999/00 to 12 miejsce a na uwagę zasługują wygrane z mającą aspiracje awansu Spartą Dwikozy czy Sokołem w Nisku (3:1).

Przez szereg lat na przełomie wieków prezesem klubu był Aleksander Jabłoński.

•  Spadki i awanse 2000-2013 ,sukces w Coca Cola Cup 2004

W sezonie 2000/01 w wyniku kolejnej reorganizacji w naszej lidze znalazły się drużyny z okolic Mielca a osłabiony San nie zdołała się utrzymać i nie pocieszało kibiców to że opuszczał ligę w doborowym towarzystwie (m. innymi pierwsza drużyna Stali Nowa Dęba). Pobyt w klasie "A" znów potrwał 2 sezony (awans w 2003r.)a San w międzyczasie dotarł do półfinału Pucharu Polski na szczeblu podokręgu gdzie minimalnie uległ III ligowej Siarce Tarnobrzeg 0:1. Do utrzymania w "okręgówce" zabrakło niestety kilku punktów i drużyna aż na 7 lat znalazła się w "A" klasie.

Fot. Finalista 1/2 Pucharu Polski 2003 na szczeblu Podokręgu Stalowa Wola Zarząd (kliknij aby powiększyć)

Rok 2004 okazał się być udanym dla rodzimej młodzieży. W rozgrywkach pucharu Coca Cola Cup drużyna Szkoły Podstawowej w Kłyżowie prowadzona przez Jacka Gajewskiego zajęła 5 miejsce w rozgrywanych na mieleckim stadionie finałach Podkarpacia. Jedynej porażki w rozgrywkach chłopcy z SP Kłyżów doznali dopiero od zawodników Stali Rzeszów. Wcześniej nasza uzdolniona młodzież pokonała jednak m.innymi drużynę Stalowej Woli. Wszyscy grający w tej drużynie stali się w przyszłości zawodnikami Sanu Kłyżów a część jako pierwszoplanowe postacie walnie przyczyni się do zdobycia mistrzostwa A klasy w roku 2010.

fot.San Kłyżów 2005. Stoją: Trener Grzegorz Madej, Arkadiusz Butryn, Grzegorz Siek, Adam Pliszka, Sławomir Sobiło. Szymon Jarosz, Krystian Cichoń, Piotr Chmiel, Rafał Tofil, Krystian Butryn, Tadeusz Gęśla. W dolnym rzędzie: Łukasz Wojtas, Dariusz Tofil, Bartłomiej Madej, Tadeusz Drąg, Tomasz Tofil I, Łukasz Szoja, Tomasz Zalewski

Poza pierwszym sezonem po spadku (7 miejsce) San zawsze plasował się w czołówce. Zdobyte w 2009r. wicemistrzostwo uprawniało do gry w barażach jednak zdecydowanie lepsza okazała się Olimpia Pysznica, która chyba przypadkiem znalazła się tak nisko w tabeli ligi "0" aby musieć je rozgrywać. Jednak dla bardzo młodego zespołu Sanu w którym w wyjściowej jedenastce wychodziło po 5-7 juniorów drugie miejsce było sporym sukcesem. Jednak w następnym sezonie 2009/10 San w końcu dopiął swego i wygrywając ostatnie 8 meczów (pewnie pokonując głównych rywali z Krzeszowa 5:1 i Jeżowego 2:0) powrócił wreszcie do klasy okręgowej.

fot powyżej :Drużyna mistrza A klasy 2009/10: Stoją od lewej: Prezes Grzegorz Siek, Szymon Jarosz, Bartłomiej Madej, Kamil Bąk, Jacek Drąg, Piotr Drąg, Maciej Siek, Andrzej Klukowicz,Andrzej Maziarz, trener Grzegorz Madej. Poniżej: Dariusz Drelich, Paweł Chmiel, Dawid Mroczek, Hubert Sagan, Tomasz Tofil, Damian Trzuskot, Adam Pliszka.

fot. Świętowanie mistrzostwa A klasy po ostatnim meczu ze Staromieszczanką Stare Miasto 6:3 (2010 rok)

• Sukcesy juniorów

Warto dodać, że drużyna już od wielu lat wbrew wszechobecnym zwyczajom grała niemal wyłącznie wychowankami (bądź miejscowymi zawodnikami którzy zaczynali w trampkarzach Stali.St.Wola bądź Sokoła Nisko) w okresie od 2003 do 2011 roku do drużyny niekiedy na krótko dołączyło tylko 4 zawodników z zewnątrz. Na dodatek w większości przypadków były to transfery podyktowane także względami pozasportowymi (praca, założenie rodziny w Kłyżowie). Tradycje te były kontynuowane i rosły już nowe pokolenie rodzimych zawodników. W pierwszym sezonie w najsilniej od lat obsadzonej klasie okręgowej wysokie 3 miejsce zajęli juniorzy Sanu. Jako jedyni nawiązali walkę z odstającymi od innych drużyn Unią Nowa Sarzyna (San jako jedyny w lidze nie przegrał z nią ani razu) i Stalą 95 St.Wola (tylko Kłyżów wygrał w Stalowej Woli). Kolejny sezon to także 3 miejsce juniorów. Mogło być nawet lepiej bo po rundzie jesiennej młodzi piłkarze Sanu przewodzili stawce ale braki w pierwszej drużynie zmusiły trenera seniorów do skorzystania z najlepszych juniorów.

Fot. Juniorzy Sanu dwukrotnie na 3 miejscu w okręgówce (2011, 2012)

W 2011 roku seniorzy w Pucharze Polski dotarli do ćwierćfinału ulegając w nim późniejszemu triumfatorowi Unii Nowa Sarzyna. Jednak wcześnie San nieoczekiwanie wyeliminował ówczesnego solidnego 4-ligowca Stal Nową Dębę wygrywając 3:2.

fot. Piękna i zwycięska bramka z wolnego w meczu pucharowym ze Stalą Nowa Dęba (3:2) 2011r.

Fot. Szczególną satysfakcje dawały wygrane mecze derbowe. Wyżej radość z pokonania Olimpii Pysznica 3:1. Jesień 2012.

_____________________________________

Po trzech sezonach w okręgówce kontuzje i wyjazdy zawodników odbiły się na wynikach drużyny i w roku 2013 San przegrał rywalizacje o utrzymanie i po przegranym barażu z LZS Rzeczyca Długa spadł do klasy A. Jednak z pewnością wiele meczy z tego pobytu w klasie okręgowej zapadnie kibicom w pamięci. Na pewno będą to spotkania derbowe, szczególnie wygrane z Olimpią Pysznica czy KP Zarzecze. Warto tez wspomnieć o pokonaniu wiosną 2011 będących wówczas w rewelacyjnej formie Tłoków Gorzyce (jedyna porażka właśnie w Kłyżowie). Wygrana 9:1 z Orłem Rudnik (2012) był z kolei najwyższą wygraną Sanu na tym szczeblu rozgrywek.

Fot. 13 lipiec 2014 - Prezes Sanu Grzegorz Siek odbiera suweniry podczas uroczystej części obchodów 40 lecia Sanu Kłyżów. W środku sekretarz  podokręgu Stalowa Wola Edward Chmura, po prawej prezes związku piłkarskiego  w regionie Zenon Krówka. (autor zdjęcia Piotr Jackowski "Nasz Czas")

W ramach obchodów rocznicy odbył się mecz byłych zawodników reprezentujących klub od samych początków jego powstania aż po czasy współczesne.

_________________________________

• Rekordowy sezon Sanu w A klasie 2016/17. Kolejne mistrzostwo i awans

San trafił do północnej grupy A klasy w podokręgu Stalowa Wola i regularnie zajmował miejsca w czołówce często długo walcząc o awans. Blisko było w roku 2016 jednak znakomita runda jesienna nie wystarczyła i miejsce barażowe przegrano tylko bilansem spotkań bezpośrednich. Jednak w kolejnym sezonie nie było już mocnych. San wygrał A klasę w swoim stylu podobnie jak w poprzednich zwycięskich sezonach atakując zza pleców lidera i wygrywając mecz za meczem na wiosnę. Decydujące rozstrzygnięcia zapadły w końcówce sezonu w wyjazdowych meczach bezpośrednich z głównymi rywalami do awansu. San wygrał i w Majdanie Królewskim 2:1 i w Rzeczycy Długiej 3:0.  W sezonie tym ustanowiono szereg rekordów klubowych m.innymi - największej liczby bramek strzelonych w jednym sezonie 120 (poprzednio 90), najdłuższej serii kolejnych wygranych 12 (poprzedni rekord to dwie 9 meczowe serie), pasę meczów bez porażki u siebie 23 spotkania (poprzednio 18).

Fot: Świętowanie mistrzostwa A klasy w 2017 roku.

Pierwszy sezon po awansie do klasy ''O" był najlepszym w wykonaniu Sanu w klasie okręgowej od 20 lat. GZS zwłaszcza dzięki rewelacyjnej rundzie wiosennej zajął w końcowej tabeli wysokie 6 miejsce. Kolejny sezon niestety zakończył spadkiem, osłabiony kadrowo San znów znalazł się w klasie A w której w sezonie 2019/20 zajął 5 miejsce. Był to jednak niedokończony z powodu pandemii covid-19 i została rozegrana tylko runda jesienna.

W sezonie 2020/21 San wygrywa jednak jedną z najbardziej zaciętych i obfitującej w zwroty akcji rywalizacji w Klasie A ostatnich lat i ponownie awansuje do klasy Okręgowej po wygraniu ostatnich 10 meczów z rzędu. Było to już 4 mistrzostwo klasy A dla Sanu - dodatkowo 2 awansy miały miejsce z miejsca 2.

Fot. 27.06.2021 świętowanie 4 mistrzostwa klasy A i jednocześnie 6 awansu do klasy okręgowej

________________________________________________________________________________________________________________

Ten sam fragment stadionu na przestrzeni 30 lat.